Parafia pw. św. Piotra i Pawła w Główczycach

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa została ustanowiona w Kościele po objawieniu się Chrystusa św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690) w latach 1673-1675. W objawieniach Chrystus polecił jej, by ustanowiono święto ku czci Jego Serca w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała. Formalnie święto zostało ustanowione przez papieża Klemensa XIII w dniu 6 lutego 1765, wówczas tylko dla Królestwa Polskiego, w wyniku zgody papieża na skierowany do niego memoriał biskupów polskich. Uroczystość tę rozszerzył na cały Kościół papież Pius IX w dniu 23 sierpnia 1856. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. W Polsce „apostołką intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa” była Służebnica Boża Rozalia Celakówna (1901-1944) przy aktywnej pomocy Piusa Przeździeckiego (1865-1942), dwukrotnego generała Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulinów).

Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Miłość Boga do swojego ukochanego ludu, wyrażona przez proroka Ozeasza ludzkimi więzami jako więzami miłości, stanowi miłość ojca do dziecka – syna. Czasowe i pedagogiczne karcenie kochanego dziecka – Izraela, Efraima zostało źle zrozumiane przez naród wybrany. Oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie. Okres i proces oczyszczania, przywracania zdrowia duchowo-religijnego, miał na celu najpierw uświęcenie wspólnotowo-indywidualne: Albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja – Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać. Następnie, jeśli będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia i będziecie chwalić Pana i wzywać Jego imienia, o czym przypomni prorok Izajasz (psalm responsoryjny), ukażecie innym narodom wielkie dzieła Pana i cała ziemia o tym się dowie, bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

W Nim mamy śmiały przystęp do Ojca z ufnością, przez wiarę w Niego. Uniwersalną i powszechną ideę zbawienia wszystkich ludów i narodów podejmuje Apostoł Narodów. Jemu, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. Misja Jezusa wypływa z Jego zjednoczenia z Ojcem. Jej celem jest obdarować szczęściem wiecznym każdego człowieka. Z przebitego Serca Jezusa jako wypełnienie ziemskiej misji Jezusa Chrystusa narodził się Kościół i sakramenty, zwłaszcza Eucharystia – sakrament miłości.

Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda. Francuski poeta, dyplomata i gorliwy katolik Paul Claudel (1868-1955) nazywał uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa „świętem serc przeszytych, uczuć odepchniętych, pragnień niezaspokojonych”. Serce jest symbolem miłości. Przebite i otwarte po śmierci „Serce Jezusa” to największy i najpiękniejszy dowód miłości, którą Bóg obdarza każdego człowieka. „Kiedy ziemia ucieka spod nóg, kiedy niebo zwaliste i obce, a światło uchodzi szczelinami chwil – wśród znaków i symboli daj rozpoznać najważniejszy - przebite i otwarte Serce Swoje” (Ślad 13: Zobaczą, kogo przebodli (J 19, 37), s. Maria Imelda Kosmala). Serce Jezusa „gorejące ognisko miłości”, „sprawiedliwości i miłości skarbnico”, „dobroci i miłości pełne”, „cierpliwe i wielkiego miłosierdzia” jest symbolem Bożej, miłości nieskończonej i wiernej aż do końca („aż do śmierci posłuszne”). Dlatego dla wielu z nas jest tak bliskie nabożeństwo do Serca Jezusowego. „Trzeba nam chwytać Boga za serce – powiadała często św. Teresa z Avila – to Jego najsłabsza strona”. Któż z nas nie tęskni za prawdziwą, wielką i niepowtarzalną miłością? Któż z nas nie pragnie być bliżej Boga – Źródła życia i świętości?

„Boże, daj mi serce czyste – bym Ciebie mógł oglądać, serce pokorne – bym Ciebie mógł słuchać, serce miłujące – bym Tobie mógł służyć, serce wierzące – bym w Tobie mógł przebywać” (Dag Hammarskjöld).